"Ευχίδας Πυθώδε τρέξας ήλθοε τώδ' αυθημερόν" (Πλουτάρχου Αριστείδης, 20) ή το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφου (?)

Ευχιδας 2023 

Οπως γραφω και στο ποστ μου στο fb τα καταφεραμε κι οχι τα καταφερα .It takes two to succeed sometimes ! Τα καταφερα και παλι με την βοηθεια της γυναικας μου, παλι υπεμεινε τις ατελειωτες ωρες προπονησης ,ιδιως τα ΣΚ ,την κουραση μου και τελος με υποστηριξε σε ολο τον αγωνα ξενυχτωντας πανω στο τιμονι χωρις να γκρινιαξει ουτε μια φορα . Ξερω οτι ειναι πολυ δυσκολο για αυτην , ειδικα η διαδικασια του support αλλα επισης την καθυσηχαζει να με παρακολουθει και να βλεπει οτι ειμαι καλα!

Πως ξανακυλησα σε αυτη την τρελλα : 

Οπως ειπαμε ο απωτερος στοχος ειναι το Σπαρταθλο και εξ αυτου του λογου εχω μπλεξει σε αυτη την ιστορια , οποτε μετα τον Σαρωνικο δρομο  που ηταν ενα πρελουδιο πονου τον 2/2022 συνεχισα τον 5/2022 στον Ευχιδα με αναποδη φορα απο Δελφους προς Πλαταιες (https://pikionis-dimitris.blogspot.com/2022/05/2022.html) και συνεχισα σε Αθανατους τον 10/2022 (https://pikionis-dimitris.blogspot.com/2022/11/2022.html) , εκει για πρωτη φορα ενω ημουν πολυ καλα συνεβη κατι αναπαντεχο , παρουσιαστηκε απο το πουθενα προβλημα στο γονατο (γαστροκνημιαια ταινια) και παραλιγο να μην τερματισω 

Μετα απο αυτη την αναποδια εφαρμοσα αγραναπαυση για 3 μηνες , αλλα παντα μεσα μου αναπολουσα την αισθηση που σου δινει το τρεξιμο στην εξοχη, σε ερημα μερη ιδιως το βραδυ αλλα και την ικανοποιηση του τερματισμου σε κατι μη συνηθες .Απο την αλλη αναλογιζομουν τον ογκο της προσπαθειας για να κανω κατι παλι και βαριομουν , αλλα η ζυγαρια εκλινε προς την συνεχιση της προσπαθειας. 

Ετσι τον 1/2023 επικοινωνησα με τους προπονητες μου Νικο και Αλεξανδρο Δημητριαδη και τους ειπα παμε για 6/5 Ευχιδα .Τοτε ξεκινησε το ξυλο.Επρεπε να επανελθω στην προτερη κατασταση , δυσκολο αλλα οχι ανεφικτο! Κατ αρχην ημουν 93 κιλα , εκοψα ζαχαρη προσπαθησα να μην τρωω αργα το βραδυ και εκοψα τα αχρηστα φαγητα (πιτες ψωμουρες γλυκα κλπ) και εφτασα στα 88 κιλα , πριν την διατροφη για τον αγωνα (θα αναφερθω αργοτερα σε αυτο). Ενας στοχος ειχε μπει λοιπον και επετευχθη. 

Επρεπε να αρχισω παλι να τρεχω και τελικα μεχρι και τον αγωνα εγραψα 870 χλμ με 15000 υψομετρικα ...... απο τον Ιανουαριο ξεκινηαα με 15-20 χλμ ανα εβδομαδα και κατεληξα στα 70-80 χλμ ανα εβδομαδα τον Απριλιο . 

Για το θεμα του γονατου επειδη ειχα μεγαλη ανησυχια επισκεφθηκα την φυσιοθεραπευτρια Μαρια Γκινη και εκανα μια αναλυση τρεξιματος , ουσιαστικα ετρεχα στον διαδρομο και με βιντεοσκοπησε απο διαφορες γωνιες και ετσι μπορουσε να δει αν ο τροπος τρεξιματος μου επιβαρυνει το γονατο.Μετα απο 3 μερες ηρθε η απαντηση και ηταν αρνητικη ευτυχως , αλλα μου προτεινε διαφορες ασκησεις ωστε να κανω ενδυναμωση διοτι οντως η ταινια οπως την εξετασε ειχε θεματακια, αρα μπηκε και αυτο στο προγραμμα της προετομασιας .Δεν ηταν κατι δυσκολο αλλα ομολογω πως δεν το ακολουθησα κατα γραμμα διοτι δεν αντεχα να κανω κι αλλα πραγματα περαν των 4 προπονησεων την εβδομαδα , ετσι εκανα ελαχιστες φορες τις ασκησεις αλλά μαζευε κι ας ειν και ρωγες που λενε.

Περναγανε οι εβδομαδες προπονησης και η αγωνια μου ανεβαινε και ταυτοχρονα αυξανοταν και η βαρεμαρα μου απο τις πολυωρες μοναχικες προπονησεις (3 εως 4,30 ωρες τον τελευταιο μηνα καθε Σαββατο και καθε Κυριακη)Μπορει αυτες να σμιλευουν τον χαρακτηρα του ultrarunner αλλά ειχα βαρεθει και περιμενα τον αγωνα πως και πως για να λυτρωθω. Ο σκοπος δεν ηταν μονο να τερματισω ,που συγχωρεστε με αν φανω αλλαζων το ειχα σχεδον σιγουρο εφοσον εκανα την προπονηση που λαμβανα απο τους προπονητες , αλλα να κανω καλυτερο χρονο απο περυσι.15 ωρες και .33 λεπτα  ειχε γραψει το χρονομετρο περυσι στην ιδια διαδρομη αλλα απο την αναποδη φορά απο Δελφους προς Πλαταιες. 

Εστιασα λοιπον την Long run προπονηση μου αποκλειστικα σε βουνο, ο Υμηττος βαρεθηκε να με βλεπει . 

Υμηττος κεραιες 206η φορα (χαχαχαχαχα)

Ετσι σε σχεση με περυσι εκανα επιπλεον 5000 υψομετρικα με σχεδον τα ιδια χιλιομετρα . Απεδωσε ? ναι απεδωσε και ειναι απολυτως λογικο να γινει αυτο καθως το σωμα συνηθισε στις κακουχιες . Εφτανε η μερα του αγωνα και οι προπονησεις μειωνονταν , ξεκινησε η διατροφη για τον αγωνα μια εβδομαδα πριν , δεν την ειχα ξανακανει τοσο στοχευμενα και περιελαμβανε πολυ υγειινα τροφιμα πχ  αναγκαστηκα να φαω και τσια !!!!! Περαν λοιπον των μακαρονοειδων ψωμωειδων ρυζιου κλπ ειχα  καποιες μερες αβοκαντο , καθε μερα ελαιολαδο ,μια μερα ψαρι, μια δυο μερες κρεας .Μπορω να πω οτι οσο χρονο γλυτωσα απο τις προπονησεις την τελευταια εβδομαδα τον εφαγα στο μαγειρεμα ...... δεν το ειδα να ερχεται ! 

Επιπλεον ειχα βαλει παλι τον χαρτη της διαδρομης και τα υψομετρικα μπροστα μου και εκανα συνεχως υπολογισμους , τοσο εδω τοσο εκει και τα νουμερα βγαινανε αρκετα αισιοδοξα , υπολογιζα 14,30 ωρες !!!

 Ενα μεγαλο επισης θεμα που συνεχουν σκεφτομουν, ιδιως οσο πλησιαζαν οι μερες, ηταν η διατροφη στον αγωνα , κλασσικα θα ειχα ρυζογαλα στο ιχ (δεν τα αλλαζω με τπτ) , θα επαιρνα μπανανες απο τα control , ισοτονικα στο ιχ , σουπα με κρεας και λαχανικα και μετα απο ψαξιμο και δοκιμη ανακαλυψα και ενα προιον που λεγεται perpetuem , ειναι σκονη που διαλυεται σε νερο .Ειναι αρκετα δημοφιλες στο εξωτερικο και προτεινεται μονο για αγωνες ultra και προσπαθειες ανω των 4-5 ωρων, καθε δοση δινει 200-220 θερμιδες και ουσιαστικα δεν χρειαζεται να παρεις τζελακια και ουτε να φας αν πινεις μια δοση καθε ωρα .Αυτο μου το επιβεβαιωσαν και απο το μαγαζι που τα αγορασα «σας καλυπτει πληρως διατροφικα και αν θελετε σε καποιο κοντρολ να φατε δεν χρειαζεται να το παρετε ή το αντιστροφο».Ετσι λοιπον το δοκιμασα στα τελευταια μου long run στον Υμηττο και αποκομισα πολυ καλη αισθηση , ειχαν ωραια γευση και το κυριοτερο δεν μου επηρεασαν καθολου το στομαχι, αρα εγκριθηκε για τον αγωνα.Ετσι εστησα στο μυαλο μου την στρατηγικη διατροφης την οποια και ακολουθησα. Καθε μερα εβλεπα και τον καιρο  ακομα και η βροχη δεν θα με ενοχλουσε αρκει να μην ειχε ζεστη! Και σε αυτο ειμασταν τυχεροι ομως καθως οι βροχες τελειωσαν την Παρασκευη το απογευμα κατα μηκος της διαδρομης και προεβελεπ και καλες θερμοκρασιες για τρεξιμο.  Θα γινω κουραστικος και θα το επαναλαβω παλι οπως σε προηγουμενα post, o μισος αγωνας και παραπανω ειναι να φτασεις την γραμμη εκκινησης , 100 ωρες προπονησης και 750 χλμ πονου για να φτασω στην εκκινηση , τονοι ιδρωτα και προσπαθειας για εναν 15 ωρο αγωνα.Αυτο ειναι το τρεξιμο μεγαλων αποστασεων και οχι μονο , μαζοχισμος εις την νιοστη! Οπως ειπαμε λοιπον δεν ειναι σιγουρο μετα απο τοση προπονηση και προσπαθεια οτι θα φτασεις στην εκκινηση , οπότε για να επιβεβαιωθει αυτη η σκεψη και  για να εχω αγωνια, την Τριτη 5 μερες πριν τον αγωνα αρχισα να εχω ενοχλησεις στην μεση , σαν να μου εχωναν δυο καυτα καρφια στα ισχια , δεν μπορουσα να κατσω δεν μπορουσα να κοιμηθω ακομα και με παυσιπονο .....την Τεταρτη η κατασταση συνεχιστηκε και αρχισαν να με ζωνουν τα φιδια και πηγα στο ραντεβου για το μασαζ πριν τον αγωνα οπου με ανελαβε ο Αντωνης στον Κο Γρηγορατο .Δεν βοηθησε και την Πεμπτη αρχισε να με ποναει εντονοτερα σε σημειο να σκεφτομαι οτι παει πεταξε ολη προπονηση και ο αγωνας .Βγηκα για το τελευταιο 20 λεπτο και τρεχοντας ανακουφιστηκα λιγο , ομως οταν παγωσα ,ο πονος επανηλθε αρκετα εντονος.Εσφιξα τα δοντια τον καταπια και δεν ελεγα τπτ σε κανεναν προπσθωντας ενδομυχα να τον εξορκισω  , την Παρασκευη ξεκουραστηκα και εκανα ολες τις ετοιμασιες για τον αγωνα , μαζεψα οτι επρεπε να παρω μαζι μου για τον αγωνα .Κοιμηθηκα με πονο την Παρασκευη και ξυπνησα με αγωνια το Σαββατο .Ο πονος ειχε εξαφανιστει !!! Για αλλη μια φορα ο Θεος του τρεξιματος και της προπονησης με ειχε λυπηθει !! Με αυτα και αυτα φτασαμε στην κρισιμη μερα , ο αγωνας ξεκινουσε 7 το απογευμα του Σαββατου και θα εκλεινε 11 της Κυριακης , πολυ σημαντικο καθως θα τρεχαμε βραδυ μεσα στην δροσια, ενω περυσι οι αργοι τρεξαμε και 4-5 ωρες σε υψηλες θερμοκρασεις καθως ο τερματισμος ηταν 3 το μεσημερι. Φτανοντας στο σημειο εκκινησης μπορουσε να θαυμασεις τον καμπο των Πλαταιων που εγινε η μαχη και φαινοντουσαν και κομματια του τειχους της πολης

Καμπος Πλαταιων 

Αυτος ο αγωνας ειναι ιδαιτερος καθως συνδεεται ,οπως και αρκετοι στην Ελλαδα ,με διαφορα ιστορικα γεγονοτα , αυτο δινει επιπλεον κινητρο και σε κανει να σκεφτεσαι διαφορετικα μερικες φορες οταν τρεχεις.Εγινε μαχη και ενεπλακησαν 300.000 Περσες και 110.000 Ελληνες , νουμερα εξωπραγματικα ακομα και για νεοτερες εποχες ! Στην μαχη κερδισαν οι Ελληνες και ο Ευχιδας ενας πολεμιστης ο οποιος ηταν γοργοποδαρος κληθηκε να παει στους Δελφους να παρει εξαγνισμενο πυρ απο το ιερο του Απολλωνα και να επιστρεψει στις Πλαταιες με αυτο ωστε να αντικαταστησουν το πυρ της πολης τους .Απιθανο αν σκεφτει κανεις οτι πηγε και ηρθε σε 24 ωρες και δεν ετρεχε σε ασφαλτο οπως εμεις ! Περασε ομως πριν απο 2500 χρονια απο τα ιδια βουνα ! Ειναι πραγματικα συγκινητικο να επαναλαμβανει καποιος αυτον τον Αθλο εστω και κατα το ημισυ. Ως συγχρονοι Ευχιδες κατα το ημισυ , στηθηκαμε στην γραμμη εκκινησης 85 αθλητες περιπου .Η διαθεση ηταν στα υψη ο καιρος απιθανος η φυση οργιαζε γυρω μας και ξεκινησαμε

Με συμβουλο το ρολοι μου ηθελημενα εμεινα σχεδον τελευταιος και το ιδιο συνεχιστηκε μεχρι να νυχτωσει , δεν ειχα αγχος ,ειχα σχεδιο. Σε καθε κοντρολ εφαρμοζα την τακτικη τροφοδοσιας που ειχα σχεδιασει και ενημερωνα την γυναικα μου τι να εχει ετοιμο στο επομενο , δεν σταματησα σχεδον σε κανενα κοντρολ παρα μονο για να αλλαξω ρουχα.Εφτανα επαιρνα το ρυζογαλο ή το ισοτονικο ή το μαγικο φιλτρο και συνεχιζα τρεχοντας ή περπατωντας. Στα κοντρολ εκτος απο οτι ειχαν τα παντα , ειχαν και εξαιρετικη στελεχωση , ολοι ηταν προθυμοι να βοηθησουν με το χαμογελο στα χειλη και εχοντας γνωση της προσπαθεια μας!Ηταν πολλες φορες και οι ιδιοι αθλητες που ειχαν τρεξει τον αγωνα αυτον αλλα και  Σπαρταθλο κλπ αρα ειχαν επιγνωση της καταστασης μας και αναφερω τον Τακη και την Ελενη που τους ειχαμε δει και στου Αθανατους ,τον Σπυρο που μας εκανε και την απονομη αλλα και πολλους αλλους που να με συγχωρεσουν δεν τους γνωριζω ονομαστικα αλλα τους ευχαριστω πολυ!

 Σιγα σιγα ο ηλιος επεφτε και εγω ετρτεχα στον καμπο 

Λιγο μετα την εκκινηση 

Πανεμορφα!

καναλι Μορνου

Καπαρελλι 

, περασα το μνημειο των Λευκτρων

Κοντρολ Λευκτρων 

και η νυχτα με βρηκε να εχω πλησιασει πλεον τους αθλητες που ηταν μπροστα μου , οκ νοιωθεις και λιγο ανταγωνιστικα τουλαχιστον στην αρχη και οσο αντεχεις,  πριν τα τιναξεις και θες μονο να τερματισεις , ετσι εβαζα στοχο τα κοκκινα φωτακια μπροστα μου και σιγα σιγα τα εφτανα και τα περνουσα ετσι μεχρι την αρχη της ανηφορας ειχα μαζεψει αρκετο κοσμο 

Ξηρονομη 

.Το σχεδιο απεδιδε ημουν καλα , ημουν ξεκουραστος δεν ειχα βιαστει στην αρχη .  Τοτε αρχισε ο πονος , 12χλμ αναβαση μεχρι το μεγαλο κοντρολ της Αγιας Αννας , απο τα 140 μετρα στα 725 μετρα και μετα 3χλμ κατηφοριτσα και αλλα 6χλμ μεχρι την μεση της διαδρομης προς το πιο υψηλο σημειο που θα περνουσαμε, στην Αρβανιτσα(το οροπεδιο των Μουσων) στα 1000 μετρα σχεδον , οκ piece Of cake μετα απο τοσες προπονησεις στο βουνο , ομως τα χλμ μεχρι τοτε ειχαν γραψει διαφορετικα στα ποδια και φυσικα επεσε  πολυ περπατημα , ομως ενα μεγαλο κομματι μεχρι την Αγια Αννα βγηκε τρεχωντας .Εκει παραλιγο να γινει η ζημια , στο πρωτο κοντρολ της ανηφορας δοκιμασα να φαω πατατα αντι για το κλασσικο ρυζογαλο........ ευτυχως καταφερα να μην βγαλω τα μεσα εξω γιατι θα τελειωνε ο αγωνας αδοξα . Δεν εφαγα μεχρι το επομενο κοντρολ στην κορφη οπου ηπια μονο coca cola , το σωσα. Εδω ειναι λοιπον οι ασταθμητοι παραγοντες τετοιων αποστασεων , μπορει μια μικρη αλλαγη μια μικρη ανισσοροπια να σου τιναξει τον αγωνα στον αερα οσο καλα και να εχεις προπονηθει.Στην 1η αυτη ανηφορα συναντησα πολυ κοσμο που ειχε στομαχικα προβληματα και λογικα θα εγκατελειψε. Παρεα με την πανσεληνο των λουλουδιων οπως ονομαζοταν , που φωτιζε τον δρομο μας  δεν χρειαζομασταν ουτε φωτακι συνεχιζα την αναβαση εως την Αγια Αννα ,

 σε ολο το μηκος του δρομου πισω μου και μπροτα μου φωτακια δρομεων που τρεμοσβηνανε μου κανανε παρεα . Το βραδυ ειναι πραγματικα εκπληκτικα να τρεχεις , η απολυτη σχεδον ησυχια το σκοταδι σε κανουν ακομα πιο συγκεντρωμενο στην προσπαθεια και οξυνουν τις αισθησεις σου, ετσι κατηφοριζοντας προς την Αγια Αννα και ακουγοντας μουσικη απο το κινητο ακουσα κατι εκπληκτικο( τα ειχα ξανακουσει σε ενα μπρεβετ στα Δερβενακια πριν πολλα χρονια ) , ΑΗΔΟΝΙΑ 3,30 το πρωι ! Τ ακουγα και δεν τα εβλεπα , τι μαγεια ηταν αυτη, εκλεισα την μουσικη στο κινητο και μεχρι την Αγια Αννα πηγα με παρεα την μελωδια τους , ενοιωσα πραγματικα τυχερος  . Ακουστε:

Στην Αγια Αννα που ηταν το μεγαλο κοντρολ γινοταν χαμος ! Ειχε κοσμο πολυ καθως ξεκιναγε και ο αγωνας των Μουσων και επιπλεον πολυς κοσμος που δεν ειχε υποστηριξη ηταν εκει παιρνοντας πραγματα απο τα drop Bags τους , εβραζε ολο το κοντρολ! Ειχε τα παντα απο τροφοδοσια , σουπα αλμυρα γλυκα ποτα ισοτονικα ...... δεν πηρα τπτ εφυγα σφαιρα με ενα ρυζογαλο ανα χειρας το οποιο και εξαφανισα σε 2 λεπτα.Παλι η διαδρομη ηταν μαγικη με ησυχια ,φως απο το φεγγαρι , το μονο που χαλαγε την σουπα ηταν μια ανεμογεννητρια δεξια  στην κορυφη οπως ανεβαιναμε (περπατωντας πλεον).Ναι μεν ηταν μονο αερας που γυρναγε τα πτερυγια αλλα συγκρινωντας τον με τον ηχο που κανανε τα δεντρα παρακατω,  καθως περναγε ο αερας αναμεσα τους που ηταν εξισου δυνατος , θα ελεγα οτι της ανεμογεννητριας  ηταν αποκοσμος και ενοχλητικος . Εφτασα πλεον στην Αρβανιτσα , η κουραση ηταν εμφανης και το σχεδιο ελεγε αλλαγη υποδηματων καλτσων και ρουχων καθως το κρυο ηταν αρκετο και το να μεινω με ιδρωμενα ρουχα δεν ηταν συνετο. Εκει αναζητησα και την κλασσικη λεμοναδα που περσυ με ειχε εντυπωσιασει μεσα στην σουρα μου , το ιδιο εκανε και φετος , πηρα ενα ολοκληρο 1,5 λιτρο απο το κοντρολ για καβατζα στην συνεχεια Παστωμα λοιπον των ποδιων και των καλτσων με τονους βαζελινης , ντυσιμο με λιγο πιο βαρια ρουχα και συνεχισα .Παλι εκανα υπολογισμους στο μυαλο μου , ειχα χρειαστει 7,30 ωρες μεχρι εκει αρα θεωρητικα ημουν ενταξει. Παρεα με τους ηχους της νυχτας συνεχισα στις κατηφορες πλεον προς το Κυριακι , εκει καταλαβα την διαφορα μεταξυ φρεσκων ποδιων και των δικων μου καθως μας περνουσαν οι δρομεις των Μουσων σαν σταματημενους .Απογοητευτηκα σκεφτομενος οτι ειναι δρομεις των 107,5 χλμ που ειχα αφησει πισω στην Αγια Αννα και τωρα με περνουσαν .Μεχρι να καταλαβω μεσα στην κουραση μου τι ειχε συμβει εφτασα στο Κυριακι . Οι κατηφορες ειχαν γινει τοσο αποτομες που οι τετρακεφαλοι μου σε καθε βημα κοντευαν να σκασουν , προσπαθουσα να εχω εναν καλο ρυθμο αλλα η κατασταση τους δεν με αφηνε.Απο τα ψηλα εβλεπα το υπολοιπο της διαδρομης στο τερμα της κατηφορας ,  ηταν ελαφρα ανηφορα που χανοταν μεσα στην χαραδρα. Εφτασα στο τελος λοιπον της κατηφορας και πλεον το περπατημα ηταν αναποφευκτο.

Στο Κυριακι με περασε και η μοναδικη γυναικα που τερματισε τα 107,5 χλμ , ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΠΡΑΒΟ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ! 

κοντρολ μετα το Κυριακι.

Μπανοντας στο Στειρι δεν μπορεσα να μην γελασω , ειχαν αφησει ακομα τα στολιδια των Χριστουγεννων και η κατασταση φανταζε λιγο σουρεαλ

Στειρι,  ταξιδι στον χωροχρονο (απο την σουρα) 

Ηδη ειχα κανει 70 χλμ και μενανε αλλα 10 για το Διστομο οπου ξεκιναγε η τελευταια ανηφορα , το ηθικο μου αναπτερωθηκε , τι ειναι 10 χλμ και τι ειναι αλλα 12 χλμ ανηφορα μετα εχει αλλα 7 κατηφορα 2 χλμ ανηφοριτσα και τελειωνουμε ! Λιγοτερο κι απο Μαραθωνιο , σιγα τα λαχανα! Αρχισε και ξημερωνε , το φεγγαρι ακομα ηταν ορατο στον ουρανο και ο ηλιος σιγα σιγα φωτιζε τον ουρανο και τα συννεφα απο πανω μας 

Ανατολη 

 Πηγαινοντας προς το Διστομο για πρωτη φορα ενοιωσα να μενω απο δυναμεις αλλα ενα ρυζογαλακι στο κοντρολ και ολα ισιωσαν ! Αρχιζε λοιπον το τελευταιο δυσκολο κομματι της διαδρομης , 12 χλμ ανηφορα μεχρι την Αραχωβα , πλεον οσους εβλεπα περπατουσαν , το μεγαλο φαρδος του δρομου και οι ευθειες ηταν αποθαρρυντικες παρολο που οι κλισεις δεν ηταν μεγαλες .

Ατελειωτες ευθειες , τουχιστον η θεα σε αποζημιωνει.

Αποφασισα να πιεσω λιγο ακομα αν και με βαση τους υπολογισμους ακομα περπατωντας θα εφτανα εντος του οριου των 16 ωρων, αλλα δεν ειχα κανει τοσο κοπο μονο για να τερματισω .Ετσι εβαζα στοχο ενα σημαδι μπροστα μου , πχ μια ταμπελα στα 200-300 μετρα ετρεχα μεχρι εκει και μετα περπατουσα παλι μερικα μετρα μεχρι να νοιωσω ξεκουραστος , ετσι συνεχισα ολη την ανηφορα .η καρδια ειχε μπει σε  safe mode , ετσι ετρεχα χωρις να συμβουλευομαι το ρολοι μου αλλα με την αισθηση στο σωμα μου.

καπου μετα το Διστομο 

 Τελικα καταφερα να ξεκορφισω στην Αραχωβα

και λιγο πριν φτασω εκει ηπια ενα Panadol σκεφτομενος το κοπανημα στην  πολυποθητη κατηφορα των 10 χλμ.Οποιος ζησει, σκεφτηκα και πηρα τα ποδια στους ωμους  (οτι μου ειχε μεινει απο αυτα ) και ξεκινησα την καταβαση και το κοπανημα .Η θεα ηταν εκπληκτικη και το μερος ειναι μαγικο ,εχει μια ενεργεια την νοιωθεις μεσα σου .Δεξια  ο Παρνασσος αριστερα  ο καμπος με τις ελιες και στο βαθος Ιτεα Γαλαξιδι , θαυμα! Ετσι χαζευοντας την θεα και κανοντας συνεχως υπολογισμους στο μυαλο μου σε ποση ωρα θα φτασω (δεν μου εβγαινε οτι θα κερδιζα ουτε 20 δευτερολεπτα οσο γρηγορα κι αν ετρεχα) πηγαινα σε εναν ρυθμο που δεν επιβαρυνε πολυ τα ποδια μου και με αφηνε σχετικα ξεκουραστο. Αφιξη στο τελευταιο κοντρολ οπου ειχε φτασει και μια αδεσποτη σκυλιτσα ακολουθωντας δρομεις , η κακομοιρα ειχε ξεκινησει πριν την Αγια Αννα ! Ειχε πεσει κατω μολις εφτασε και εκει της δωσανε να φαει να πιει και η γυνακια μου την ψεκασε με αντιτσιμπουρικο και την καθαρισε απο τα δεκαδες τσιμπουρια που αρχισαν να πηδανε σαν ποντικοι απο φλεγομενο καραβι. Με μεγαλη χαρα πληροφορηθηκαμε οτι ειχε ενδιαφερθει να την υιοθετησει ο γιος του διοργανωτη κατι το ποιο επραξε ! Πραγματικα η χαρα μας ηταν πολυ μεγαλη γιατι ηταν ενα εξαιρετικο σκυλι. 

Η φοβερη σκυλιτσα δρομεας (υιοθετηθηκε απο τους διοργανωτες)

Πλεον ο τερματισμος ηταν πολυ κοντα και φτανοντας στην Κασταλια πηγη εξαγνιστηκα , εριξα νερο στο προσωπο μου και στο σωμα μου οπως ειχε κανει 2500 χρονια πριν ο φοβερος αυτος δρομεας που προς τιμην του τρεχουμε .Ηταν πολυ αναζωογονητικο και σωματικα αλλα και πνευματικα .Περσυ δεν ειχα την ευκαιρια να το κανω καθως ο αγωνας ξεκινουσε απο τους Δελφους και ολοι τρεχαμε σαν παλαβοι !

 Με εξτρα δυναμεις λοιπον συνεχισα εως τον τερματισμο κατασυγκινημενος ,οπου τον περασα τρεχοντας παρολη την επιβαρυνση των τοσων χιλιομετρων , ηταν κατι που το εκανα πρωτη φορα τοσο ξεκουραστα και αβιαστα και αυτο με χαροποιησε πολυ .Ενα αλλο γεγονος ειναι οτι εκανα 30 λεπτα πιο γρηγορα σε σχεση με περσυ οπου ειχα τερματισει σερνομενος σαν σκουληκι.Αυτο ηταν ο δικος μου αθλος .

Τερματισμος (φωτο διοργανωσης)

Η ιστορια εγραψε θεση 45 σε συνολικα 75 αθλητες , σε σχεση με το περυσινο 66 στους 89 . Στον τερματισμο εκατσα λιγο να δω και αλλους αθλητες να τερματιζουν και να τους χειροκροτησω . Η διοργανωση ειχε μεριμνησει για ντους αλλα ειχα κλεισει δωματιο ωστε να ξεκουραστουμε εως την επιστροφη στην Αθηνα και να κοιμηθουμε λιγο.Το κερασακι στην τουρτα ηταν οτι στο ξενοδοχειο δεν υπηρχε ασανσερ και επρεπε να ανεβω στον 1ο οροφο και το χειροτερο να κατεβω !! Πραγματικα ημουν γραφικος. Λιγη ωρα μετα την ληξη του αγωνα ακολουθησε η αφη της φλογας και η Ειχιδεια λαμπαδηδοδρομια στην οποια δεν ειχα κουραγιο να παραστω .Μετα ακολουθησε η απονομη στο Εΰρωπαικο πολιτιστικο κεντρο Δελφων , οπου μαζευτηκαμε ολοι αθλητες και οι συνοδοι , ηταν πολυ ομορφη εκδηλωση και τα προσωπα γυρω μου ηταν αρκετα χαρουμενα. Στην απονομη πηραμε το μεταλλιο των 107,5χλμ το μεταλλιο του αγωνα των Μουσων , το οποιο απεικονιζε φετος την Ευτερπη την μουσα της μουσικης, ενα κλαδι δαφνης και μια δαδα ,οπου ο κος Αντωνοπουλος ειχε ετοιμασει και ειχε χαραξει το ονομα μας επανω. 

Εκλεισε ετσι με τον πιο ομορφο τροπο αυτη η προσπαθεια !

Αναμφισβητητα σε τετοιες προσπαθεις καποιος σαν εμενα μεσα στην μαυρη νυχτα και κατα την διαρκεια των 15-16 ωρων ιδιως προς το τελος θα κανει 2ες και 3ες σκεψεις για το αν αξιζει ολο αυτο ,αυτη ηταλαιπωρια αυτος ο πονος, η ανημπορια κατα περιπτωση , περασαν κι απο το δικο μου μυαλο αυτες οι σκεψεις αλλα μετα την ληξη του αγωνα ολα σβηνουν με ενα μαγικο τροπο και νοιωθεις ετοιμος να κανεις τον επομενο αγωνα και αθλο.Ειναι απιθανη η αισθηση οταν τελειωνεις Περα απο ολα αυτα δεν εχω παρα να εκφρασω τον απολυτο σεβασμο μου προς τους οργανωτες, τον Κο Αντωνοπουλο την γυναικα του την Κα Ριτσα και ολους που βοηθησαν στην οργανωση , αυτοι κανανε 10 ευχιδες για να τρεξουμε εμεις εναν .Πραγματικα ολα ηταν εξαιρετικα , απο την σακκουλα που παραλαβε στην εκκινηση με ενα σωρο καλουδια μεσα (μπουκαλι κρασι , σαπουνι, παστελι, τζελακια, κρεμα για τα ποδια και αλλα πολλα), απο την στελεχωση και λογιστκη υποστηριξη των κοντρολ ,οπου δεν ελειπε τπτ και οσοι τρεχανε χωρις υποστηριξη ειχανε σχεδον τα παντα στην διαθεση τους .Στα κοντρολ ειδα σουπες , αναψυκτικα , ρυζογαλα , μπισκοτα , ισοτονικα , μπισκοτα και πολλα αλλα αναριθμητα και σε αφθονια.Εχουν ανεβασει στο fb (https://www.facebook.com/euchidiosathlosofficial) της οργανωσης βιντεο και φωτο απο ολη τη προσπαθεια τους .Εχω την εντυπωση οτι ηδη εχουν ξεκινησει να τρεχουν για να ετοιμασουν την επομενη χρονια τους 3 αγωνες ! Οσον αφορα την στελεχωση των κοντρολ δεν νομιζω να ειχε καποιος παραπονο , ολοι ηταν ετοιμοι να κανουν οτι περνουσε απο το χερι τους να βοηθησουν απο τον πιο γρηγορο μεχρι τον πιο αργο και ταλαιπωρημενο ακομα και νευριασμενο δρομεα ,με χαμογελο και διαθεση στα υψη.Πολλοι ειχαν αναλαβει 2 κοντρολ και ολοι τους ξενυχτησαν μαζι μας προσφεροντας τα παντα αγογγυστα.ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥΣ !!! Επισης πολλα μπραβο σε οσους εκκινησαν ,σε οσους τερματισαν ακομα και εκτος χρονου γιατι 107,5 χλμ δεν ειναι λιγα αλλα και respect στον 1ο Τσαπραλη Επαμεινωνδα που εκανε 9.54 !!!!!!! 

Οι εθελοντες του ΕΣ 

Πολλα ευχαριστω σε ολους που με βοηθησαν , στους προπονητες μου Νικο και Αλεξανδρο Δημητριαδη απο το myathlete , την Μαρια Γκινη την φυσιοθεραπευτρια, τον χειροπρακτη Κο Φωτη Γρηγορατο μαζι με τον Αντωνη και τον Σερβιο παρολο που παντα με πονανε, τον καλο μου φιλο Γιωργο που ειναι πηγη εμπνευσης για μενα , τον φιλο μου Κωστα που καναμε 2 προπονησεις μαζι και τον ταλαιπωρησα στον Υμηττο (αλλα τον ψηνω και αυτον για ultra) και last but not least την οικογενεια μου που με ανεχεται!

Μερικα νουμερα για πλακα:

Στον αγωνα καταναλωσα πολυ πραμα και απαριθμω ,4-5 μπανανες , 6 ρυζογαλα , 5 φακελλακια Perpetuem , 1.5 litro λεμοναδα Νεκταρ (φοβερη!) ενα πιατο κρεατοσουπα ,1 coca cola , την πατατα δολοφονο , ισοτονικο μπολικο , νερο εξισου πολυ και στο τελος μερικα τσιπς απο τα κοντρολ , δεν πεινασα δεν διψασα δεν με πειραξε τπτ στο στομαχι (πλην της πατατας δολοφονου) και δεν εχασα και κιλα ...... Εκαψα 7000 θερμιδες , ανεβηκα 1950 μετρα , εχασα παρολο τον σφιχτο ρυθμο μια ωρα σε στασεις κλπ! Ειχα μεσο ρυθμο 8.29λεπτα /χλμ και 132 μ.ορο σφυγμους ανα λεπτο αρα η καρδια μου εκανε 118800 χτυπους στον αγωνα και ακομα δεν χρειαζεται σερβις !!!! 

Κατα την διαρκεια του αγωνα για παρεα ειχα μουσικη απο το κινητο , αλλα πλεον οχι απο ακουστικο καθως με κουραζε μετα απο 4-5 ωρες αλλα απο το ηχειο. Αξιζει καποιος να κανει μια συνδρομη ενος μηνα στο spotify να φτιαξει μια λιστα με τα αγαπημενα του τραγουδια .Εμενα η δικια μου ειχε 300+ τραγουδια και διαρκεια 22 ωρες αρα ακουσα και στο πηγαινε και στο ελα με το ιχ. Ετσι ειχα παρεα εκτος απο τα αηδονια και τις σκεψεις μου , τους Manic street preachers , Ξυλινα σπαθια , Κillers , Βruce, Rolling stones , Beatles, Elvis, Johnny Cash , Dylan , Clapton , Armin VB , Doors, Stones , Mike Jagger, James , Muse , Stone roses, Rage against the machine , Nirvana , Foofighters , Ramones, Smashing pumpkins, Oasis , Blues brothers , Ray Charles, Queen , AC/DC, Hans Zimmer, John Williams , Radiohead , Janis Joplin, Arteha Franklin  ….. και αλλους , ετσι ποτε δεν βαρεθηκα ή ακουσα το ιδιο τραγουδι 2 φορες αλλα και να το ακουγα ηταν απο τα αγαπημενα μου οποτε δεν βαριομουν ποτε.

Το αυτοκινητο μετα το τελος του αγωνα ηταν σαν να ειχε περασει ανεμοστροβιλος απο μεσα

Σαν τελικη σκεψη για τα εγχειρηματα αυτα ειναι οτι σε καθε αγωνα ειμαι πιο ετοιμος και η εμπειρια απο τον προηγουενο-ους αγωνες ειναι πολυ σημαντικη και δινει λυσεις στα πιο μικρα εως στα πιο μεγαλα προβληματα .Οσο πιο πολλους τετοιους αγωνες τρεχει καποιος νομιζω βελτιωνεται και ετσι νοιωθω με καθε αγωνα που συμμετεχω.Αυτο εχει εφαρμογη στην περιοδο πριν τον αγωνα , στην προετοιμασια, στο τι θα χρειαστεις κατα την διαρκεια του αγωνα,  στο τι ρυθμο θα ακολουθησεις πως θα «ακουσεις» το σωμα σου και θα μεταφρασεις τις αναγκες του , τι θα φας τι θα πιεις και που , τι ρουχα θα φορεσεις , ποτε θα αλλαξεις παπουτσια και καλτσες .Ολα σιγα σιγα απομυθοποιουνται στο μυαλο μου και φαινονται πιο βατα σε σχεση με τις πρωτες προσπαθειες . Τωρα συνεχιζω στον στοχο μου για το Σπαρταθλο , η ελπιδα πεθαινει τελευταια .Θα τα πουμε στον Μαραθωνιο και στο Sparta run οπου θα προσπαθησω να κανω 180 χλμ σε 24 ωρες !!!

Αθανατοι φετος γιοκ για να μην επιβαρυνθω πολυ διοτι ειμαι και καποιας ηλικιας πλεον χαχαχαχαχαχαχαχαχ

Να στε ολοι καλα που το διαβασατε θα τα πουμε καπου εκει εξω!

ΑΘΑΝΑΤΟΙ 2022 ή οπως εξελιχθηκε ΠΣΤ (Περιπατητικος Συλλογος Ταυγετου)

ΑΘΑΝΑΤΟΙ 2022 ή  οπως εξελιχθηκε σε  ΠΣΤ (Περιπατητικος Συλλογος Ταυγετου)       

Όταν τελειωσα το κειμενο για τον Ευχιδα τον Μαιο ειχα αναφερει

 

Παμε για τους Αθανατους …… να μαι λοιπον τερματισας και στους Αθανατους .Ομως πως ξετυλιχτηκε η ιστορια?

Ας παμε να δουμε.

Ολο τον Μαιο Ιουνιο και Ιουλιο λογω δουλειας και διακοπων οι προπονησεις ηταν ατακτες και τυπικες , δεν σημαινει ότι δεν εκανα τπτ αλλα εγραψα 21 προπονησεις σε 44 ωρες με 280 χλμ και 4500 μ υψομετρικα.

Τον Αυγουστο όμως τα κεφαλακια μπηκαν κατω γιατι ηξερα ότι με κλανιες δεν βαφεις αυγα και μπηκα σε προπονητικο mood με σκοπο να μην χασω ουτε μια προπονηση , το οποιο σημαινε 4 προπονησεις την εβδομαδα εκ των οποιων 2 lr με σταδιακη αυξηση των χλμ εως τα 30 κμ και τελικα απο 70 εως 80 χλμ ανα εβδομαδα .Σαν νουμερα σε σχεση με το πρηγουμενο τριμηνο 46 προπονησεις σε 86 ωρες 670 χλμ με 11000 υψομετρικα ,πολύ προπονηση για εμενα .

Τα Lr ηταν αποκλειστικα αναβαση Υμηττου  απο το κεντρο της Καισαριανης μεχρι οσο χρειαζοταν για συμπληρωθουν τα απαραιτητα χλμ , τις τελευταιες εβδομαδες εφτανα μεχρι τα ρανταρ

Δεν μπορω να πω οτι ηταν ευχαριστο , θα ελεγα οτι το εβρισκα βαρετο , επισης μια προπονηση 30 χλμ με 800-900 υψομετρικα για εμενα σημαινε τρεξιμο 4 ωρες περιπου συν αλλη μια ωρα μιαμιση  να ετοιμαστω πριν φυγω  και να κανω οτι χρειαζεται οταν επιστρεψω (φαγητο μπανιο διατασεις κλπ) μας εκανε συνολο 5-5,30 ωρες .... και Σαββατο και Κυριακη , αν δεν ξεκινουσα πριν τις 6 τοτε η μερα πηγαινε στραφι αν συνυπολογισουμε και την κουραση μετα .Το καλο  βεβαια ειναι οτι οσο περναγαν οι μερες τοσο πιο ευκολο ηταν το ολο εγχειρημα , οι μεσοι σφυγμοι πεφτανε και ο ρυθμος εμενε σταθερος ή καλυτερευε , οποτε αυτα τα καλα σημαδια μου διναν κουραγιο να συνεχισω.

Συν τοις αλλοις εκανα μια επιτυχη προσπαθεια να χασω κιλα και ετσι απο τα 93 κιλα που εκκινησα τον Μαιο στον Ευχιδα καταφερα να χασω κοβοντας ζαχαρη και αλευρα 6 κιλα και ετσι την ημερα του αγωνα ημουν 87 κιλα!!!

Ο αρχικος σκοπος ηταν να παρω προκριση για Σπαρταθλο αλλα μολις ειδα το χρονικο οριο που ηταν 17 ωρες και αφου εκανα και την διαδρομη το καλοκαιρι με το αυτοκινητο καταλαβα ότι δεν υπηρχε περιπτωση να τα καταφερω.Οποτε ο στοχος εγινε κατ αρχην να τερματισω και κατά δευτερον να κανω οσο πιο καλο χρονο μπορουσα χωρις να διαλυθω.

Οι μερες του δρομου πλησιαζαν και αρχισαν αλλες εγνοιες , ποιος θα μου κανει υποστηριξη τι θα φαω τι θα φορεσω τι καιρο θα κανει , αν θα ειμαι οκ με την προπονηση που εχω κανει . κλπ κλασσικες ερωτησεις για αρχαριους υπερμαραθωνοδρομους.Κοιτουσα κάθε μερα τα υψομετρικα εκανα υπολογισμους και οσο περναγε ο καιρος μου βγαινανε .Ημουν σχεδον σιγουρος ότι με την προπονηση που ειχα κανει εκτος απροοπτου θα τερματιζα τον αγωνα.

Οποτε το μυαλο μου πλεον ηταν στην προετοιμασια τα logistics που λεμε στα Ελληνικα.Τι θα φαω ,που θα το φαω ,ποσο θα φαω ,που θα πιω ,ποσο θα πιω, που θα αλλαξω παπουτσια, που θα αλλαξω καλτσες και ρουχα .Τα χα βαλει όλα σε κουτακια στο μυαλο μου και το πιο μεγαλο κουτακι ηταν ο ρυθμος .Βασει τον υπολογισμων με ρυθμο 10 και κατι ψιλα τερματιζα εντος οριου.Πολυ χαλαρο  , αλλα όταν μιλαμε για τετοιες αποστασεις ποτε δεν ξερεις.Η στρατηγικη μου ηταν να μην παρασυρθω στην αρχη από τον ρυθμο των αλλων και να παω στο οριο του ξεκουραστου ρυθμου μου μεχρι την 1^η μεγαλη ανηφορα η οποια ξεκιναγε στο 37 χλμ.Μετα μεχρι το ξεκορφισμα στα επομενα 15 χλμ οπου μπορουσα θα ετρεχα και οπου κουραζομουν θα περπαταγα , στο βαθος του μυαλου μου ηταν η ανηφορα των 27 χλμ από την Σπαρτη εως το περιπτερο με τα υψομετρικα 1000 μετρα.Μετα ακολουθουσε σχεδον μονο κατηφορα για την Καλαματα .Στην Σπαρτη στο 80 θα αλλαζα εκτος από ρουχα για το κρυο και παπουτσια βαζοντας ένα ζευγαρι πιο ελαφρυα για να αντιμετωπισω την ανηφορα.

 

Με αυτά κατά νου εφτασε η μερα του αγωνα φορτωσα το αυτοκινητο με ψυγειο το οποιο ειχε μεσα  10 ρυζογαλα , 4 τοστ 4 σαντουιτς , εκτος ψυγειου ειχα  2 λιτρα κρεατοσουπα με κους κους σε θερμος και σε ένα ταπερ μακαρονια , γλυκοπαπατες και παντζαρια.  Επισης ειχα καβατζα και ένα κουτι με ένα κιλο μελομακαρονα !

 

Φτασαμε με την γυναικα μου που θα μου εκανε υποστηριξη στην Τριπολη .Γιορτινο το κλιμα φανταστικη ημερα πολλοι δρομεις ! Παραλαβαμε την πολύ ομορφη εμφανιση με αναφορα στις πολεις της Μικρας Ασιας καθως ο αγωνας ηταν αφιερωμενος στα 100 χρονια από την Μικρασιατικη καταστροφη , σημαιουλα για το ιχ ,νουμερα για φανελλα  οπου αναφεροταν μια πολη της Μικαρας Ασιας , εγω ειχα το νουμερο 115 και αναφορα στην πολη Σωμα (μια πολη στην Μαγνησια της  δυτ Μικρα  Ασια που ειχε ορυχεια ) και για το ιχ .

Συναντησα και τον φιλο μου τον Πανο που μεχρι τοτε ειχαμε επικοινωνια μονο μεσω Fb αλλα μου εκανε την τιμη να ερθει στην εκκινηση και τον ευχαριστω πολύ

Το 1ο αγαλμα του Θεοδωρου Κολοκτρωνη 

Με τον φιλο μου Πανο 

 

Να σημειωσω οτι κατα την αποψη μου το να φτασει καποιος στην εκκινηση ενος τετοιου αγωνα ειναι απο μονο του πολυ μεγαλη επιτυχια .Το να φτασεις εκει σημαινει απειρες ωρες προπονησης κουρασης προσωπικων θυσιων και  επιπλεον χρειαζεται και τυχη , να μην αρρωστησεις, να μην τραυματιστεις κλπ κλπ , δεν ηθελα ουτε για πλακα πχ να σκεφτω οτι μετα απο 3-4 μηνες προπονησης δεν θα πηγαινα  στον αγωνα επειδη επαθα covid,  γριππη , με τσιμπησε ενας μυς κλπ κλπ  .Το να εκκινησεις ειναι πολυ σημαντικο, το να τερματισεις ειναι αλλου παπα ευαγγελιο

 

 

Με καποιους απο τους 121 εκκινησαντες για τα 140 χλμ 

 

Στις 2 το μεσημερι εδοθει η εκκινηση ο καιρος ηταν φανταστικος για τρεξιμο , ξεχυθηκαμε στους δρομους της Τριπολης για 2 χλμ και μετα βγηκαμε στα λιβαδια, ο δρομος ηταν ευκολος ημουν ξεκουρσατος και προσπαθουσα να μην παρασυρθω από τον ρυθμο των αλλων , όλα ηταν υπο ελεγχο και βρεθηκα στο τελος των δρομεων σχεδον αλλα εξαιρετικα ξεκουραστος, με χαμηλους σφυγμους και πολύ ανεση.

Αψογο στυλ 1

Αψογο στυλ 2

Ηξερα ότι επρεπε να κρατηθω , ουτως η αλλως ο ρυθμος ηταν  πολύ καλος σχεδον κατω από 7 λεπτα ανα χμ μεχρι το37 χλμ που ηταν το πρωτο μεγαλο κοντρολ στις πηγες του Ευρωτα .Μεχρι εκεινη την στιγμη ειχε κατι ψευτοανηφορες οπου περασα αρκετους που ειχαν σκασει.Στο βαθος πλεον στις πλαγιες του βουνου φαινοταν ο Λογκανικος και ακομα πιο μακρυα αλλα πολύ μακρυα η κορυφη του Ταυγετου , εκει που επρεπε να φτασω μεσα στο βραδυ.

Φανταστικη ημερα και φυση !

 

Στην πλαγια ο Λογκανικος.

 

Μετα τον Ευρωτα αρχισε το σοβαρον του θεματος , ανηφορα 15 χλμ , οπου μπορουσα ετρεχα και οπου εβλεπα ότι ζοριζομουν περπατουσα , δεν ηθελα να σκασω και ενοιωθα εξαιρετικα ξεκουραστος αν και ειχα ηδη στα ποδια μου φτανοντας στην κορφη της ανηφορας στο Γεωργιτσι  52 χλμ.Ειχα κανει μεχρι τοτε  6,30 ωρες , αρκετα καλα για την ανηφορα που καναμε .Ειχε ηδη νυχτωσει η θερμοκρασια ηταν εξαιρετικη  και στο Γεωργιτσι ειχε και γιορτη τσιπουρου και γινοταν ο χαμος 😊 .

Καπου κοντα στο Γεωργιτσι 

Γεματος ενεργεια και χαρα νοιωθοντας  εξαιρετικα ετοιμαστηκα για την κατηφορα μεχρι της Σπαρτη με σκοπο να εξαργυρωσω και την διαχειριση των  δυναμεων μεχρι τοτε , ειπαμε δεν πηγαινα για τις 17 ωρες αλλα ουτε για τις 24 , ειχα προπονηθει ενοιωθα δυνατος ειχα φαει  καλα σε ολη την διαρκεια μεχρι το Γεωργιτσι , ρυζογαλα σουπα γλυκοπατατες σαντουιτς , η υδροδοσια μου αν κρινω από τον ρυθμο ανακουθισης πηγαινε εξαιρετικα καλα , δεν ειχα αφυδατωθει και παρολη την δροσια επινα παντα νερο σε ολους τους σταθμους.

ΟΜΩΣ …… ηρθε η κατραπακια , στα πρωτα χλμ της κατηφορας αρχισε το αριστερο γονατο ιδιως στις αριστερες στροφες να ενοχλει , αλαφρα στην αρχη αλλα οσο περναγε η ωρα ο πονος γινοταν εντονος .Δεν το πιστευα .. αλλαξα τροπο τρεξιματος , αλλαξα βηματισμο , εκοβα τις κατηφορες διαγωνια να κανω πιο πολύ ευθεια , τιποτα δεν βοηθουσε .Η πρωτη αντιδραση ηταν θυμος αρχισα να βριζω το γονατο και να μιλαω στον εαυτο μου λεγοντας παμε δεν είναι τιποτα θα περασει , καντηλιαζα το γονατο και μετα το παρακαλαουσα λες και ειχε ψυχη «παμε , προχωρα παρε τα βηματα παρε ρυθμο παρε την κινηση μην με πουλησεις ….» τιποτα αυτό , οσο η κατηφορα ητα εντονη με ενοχλουσε ολο και πιο πολύ.Στο μυαλο μου αρχισαν να μπαινουν σκεψεις περι εγκαταλειψης , δεν γιναται να τερματισω ετσι αν ποναω από το 70,  εχω αλλα τοσα να κανω

Ετσι με μαυρες σκεψεις θυμωμενος και σταναχωρημενος ταυτοχρονα πηγαινα προς στην Σπαρτη ,5 χλμ ριν φτασω η γυναικα μου μου πεταει από το ιχ στο δρομο ενα μπουκαλι και μου λεει πιεστο , το πινω και νομιζα ότι ηταν αλατι με νερο ,ομως ηταν Panadol .Σιγα σιγα ο πονος υποχωρησε χωρις να ξερω το γιατι και το ηθικο μου αναπτερωθηκε , ενταξει σκεφτηκα αυτό ηταν θα μου περασει τελειως .Φευ στην Σπαρτη πηγα να ανεβω στο αγαλμα για φωτο και μονο που δεν γονατισα απο τον πονο ….. αντε παλι λεω.Μου λεει η γυναικα μου ότι στο μπουκαλι ειχε παναντολ και ετσι καταλαβα τι ειχε συμβει.Ομως δεν το εβαλα κατω στις ανηφορες δεν με πονουσε και τωρα ειχα την τελευταια και πιο μεγαλη ανηφορα του αγωνα , την αναβαση στο Μυστρα και ακολουθως στο περιπτερο.Αλλαξα παπουτσια μηπως με βοηθουσε η αλλαγη αλλα το ειχα και στο προγραμμα σε εκεινο το σημειο όπως προειπα.Απο τα νευρα μου εκανα ένα μεγαλο λαθος … δεν αλλαξα καλτσες .

στην Σπαρτη στο 2ο αγαλμα του Λεωνιδα , wannabe Σπαρταθλητης 

Ξεκινησα για τον Παλαιολογο και ο συνδυασμος παναντολ και ανηφορας με αναζοωγονησε, πηγαινα παλι καλα χωρις να ποναω και το ηθικο αναπτερωθηκε, το ιδιο και στις ανηφορες του Μυστρα παρολο που οι κλισεις ηταν πολύ μεγαλες .

Το 2ο αγαλμα του Κωνσταντινου Παλιαολογου

Φτανοντας στην Τρυπη όμως και καθως ειχε 1-2 χλμ κατηφορας ο πονος επανηλθε εντονοτερος και δεν μπορουσα καν να τρεξω , περπατουσα πλεον και στις κατηφορες …. Ευτυχως στον Καιαδα ο δρομος εγινε παλι ανηφορικος και ο πονος υποχωρησε.

Τι μαγεια ηταν αυτή η διαδρομη , ηταν μαυρη νυχτα εκλεισα τον φακο μου και τα αστερια φωτιζαν το δρομο,   ειχε απολυτη ησυχια ακουγα τα παντα , από νυχτοπουλια μεχρι τσακαλια και κατολισθησεις !   

Εκει καταφερα παλι να τρεξω για λιγο αλλα το προχωρημενον της ωρας και μια ψιλοσουρα συν μια νυστα με εφεραν να κανω οκταρια επι του δρομου.Κλειναν τα ματια μου για 5 δευτερα,  πηγαινα στην δεξια ή αριστερη μερια του δρομου αναλογως την μερια που ημουν , μετα  ξυπνουσα ξαναισιωνα , μπορω να πω οτι ημουν σε μια κατασταση νιρβανας για λιγα χλμ.

Με αυτα και με αυτα φτανω στο κοντρολ της Παναγιτσας οπου με πληροφορουν οτι το διασελο ειναι στα 5 χλμ ... αρα η κατηφορα δεν ειναι 20χλμ οπως νομιζα αλλα 35 , χαρηκα για το τελος της ανηφορας αλλα η κατηφορα πλεον με τρομοκρατουσε λογω γονατου.

Στην Παναγιτσα ηπια και το καλυτερο φασκομηλο που εχω πιει στην ζωη μου (το οποιο το μαζευε ο κοντρολιερης καθε χρονο απο την περιοχη πριν ή μετα το κοντρολ).

 

Αφιξη μετα απο 5 χλμ στο διασελο ολιγολεπτη αναπαυση φαι και ξεκινημα για την Καλαματα , ακομα ηταν βραδυ.

Οπως σε καθε κοντρολ μετα την ζημια ακομα και ενα λεπτο σταματημα εκανε το ποδι να κλειδωνει και η κατηφορα μεχρι να παρει την κινηση το ποδι ηταν μαρτυρικη , πηρα 2 παναντολ και μεχρι να με πιασουν ο πονος ηταν τοσος που ουσιαστικα δεν ετρεχα αλλα εσερνα το αριστερο  μου ποδι.

Μετα απο λιγη ωρα το παυσιπονο εκανε δουλεια και προσπαθουσα να ειμαι κατω απο 9λεπτα /χλμ , ηταν επιπονο  αλλα εφικτο.

Στον  Λαδα στο 118 χλμ 

Η διαδρομη ηταν μεγαλειωδης η ομορφια ηταν απιστευτη , τι ομορφα βουνα , χαραδρες χωρια σκαρφαλωμενα στις πετρες .... χαρμα οφθαλμων .

Καπου μεταξυ Λαδα και Καρβελιου

Απιθανος δρομος ,ολο γκρεμους και αναρωτιομουν ποσο δυσκολο ηταν να ανοιχτει αυτη η διαδρομη αλλα και ποσο δυσκολο και συναμα μαγικο να πας απο την Σπαρτη στην Καλαματα και αναποδα απο αυτον τον δρομο.

Για 15 χλμ καταφερα να ψευτοτρεχω κοντα στο 9λ/χμ  , παρακολουθουσα το ρολοι και ηξερα οτι δεν χανω τον τερματισμο ουτε περπατωντας .Στο 122 το ποδι παρεδωσε το πνευμα και πλεον δεν μποσρουσα να τρεξω , ολη η διαδρομη μεχρι την Καλαματα εγινε περπατωντας .

Κουτσαινοντας στην τελευταια  ανηφορα 

Η τελευταια ανηφορα.

Η τελευταια ανηφορα δεν με πτοησε και η κατακτηση της περπατωντας μου χαρισε την πανεμορφη θεα της Καλαματας, μεναν πλεον 10 χλμ .

Θαλαττα θαλαττα 

Βρηκα ενα σκουποξυλο μπας και με βοηθησει σαν μπαστουνι να τρεξω , αλλα ουτε ετσι καταφερα κατι , οποτε σαν τον Σαλβατορε στο ονομα του Ροδου εφτασα στην πανεμορφη πλατεια της Καλαματας .

Τελευταιο αγαλμα!

Τερματισμος 142 χλμ 

Τερματισα προτελευταιος  σε 22 ωρες και 45 λεπτα , πολυ καλα σε σχεση με το προβλημα που κουβαλαγα απο το 70 και ικανοποιημενος  γιατι υπηρχε και η  πιθανοτητα να εγκαταλειψω καθως δεν ηξερα πως θα εξελιχθει η κατασταση.  

Περιττο να πω οτι την υπολοιπη ημερα και την αλλη δεν μπορουσα καν να περπατησω οχι απο την κουραση αλλα απο τον πονο στο γονατο.Επισης πληρωσα το μεγαλο λαθος να μην αλλαξω καλτσες με κατι μεγαλοπρεπεις  φουσκαλες μεγεθους φασολιου γιγαντα στις φτερνες και αντιστοιχου μεγεθους στα πελματα .

Η απονομη ηταν ωραια , περιμεναν ολοι ακομα και οι πρωτοι εμας τους τελευταιους να παρουμε  τα βραβεια .Παραλαβαμε μεταλιο , βραβειο (πολυ ομορφο) και επαινο.

Απονομες 

Σκεψεις επι του εγχειρηματος :

Χωρις υποστηριξη δεν θα τα καταφερνα ιδιως στην κατασταση μου, ακομα και χωρις το προβλημα η υποστηριξη ειναι πολυ σημαντικη , σε καθε κοντρολ ξοδεψα ελαχιστο χρονο , τα ειχα ολα ετοιμα ειτε ηταν στεγνα ρουχα ειτε ηταν σουπα ειτε καποιο φαγωσιμο.

Συνολικα ο χαμενος χρονος μου ηταν 1 ωρα και 15 λεπτα στα 25 κοντρολ . λιγοτερο απο 3 λεπτα σε καθε κοντρολ , πολυ καλα για εμενα.

Ειμαι πλεονεκτης θα πειτε αλλα τελικα αν δεν ειχα  το ποδι θα εκανα πολυ καλυτερο χρονο , ενοιωθα  σε αριστη κατασταση ειχα τον πληρη ελεγχο οσον μπορουσα (ρυθμου αναπνοων φαγητου επιλογης τρεξιμο ή περπατημα) εκει που μπορουσα να μαζεψω χρονο  δεν τα καταφερα , εγτασα στον τερματισμο χωρις να εχω πιαστει χωρις να νοιωσω κουραση.Εισαι  βλακας θα πειτε,  τερματισες 142 χλμ τι ψαχνεσαι , οχι δεν ειναι ετσι για εμενα , παντα θα σκεφτομαι τι θα γινοταν αν ημουνα καλα , μονο στα τελευταια 35 χλμ ο ρυθμος μου ηταν 11.21 m/km ενω ευκολα θα μποιρυσε να ηταν κοντα στο 8-8.30 min/km , συνολο χαμενου χρονου κοντα στην μιαμιση ωρα .....και αν βαλω και τις πρηγουμενες κατηφορες πιστευω θα ημουν 2,30 ωρες πιο γρηγορος .

Στις επομενες φωτο φαινεται το αποτελεσμα του πονου στο γονατο στο αριστερο παπουτσι!

 

Το βραδυ και το κρυο με βοηθαν στο τρεξιμο,  νοιωθω καλυτερα απο το πρωι σιγουρα παιζουν ρολο οι χαμηλες θερμοκρασιες , νομιζω οτι ισχυει για ολους αυτο

Αναρωτιεμαι πως περασε τοση ωρα , τα πρωτα 30-40 χλμ ψευτοακουγα μουσικη και Podcast μετα δεν μπορουσα,  εμεινα με τις σκεψεις μου ,τα αστερια ,  τους υπολογισμους μου  ,τα καντηλια στο γονατο μου, τους ηχους της νυχτας και το πρωι με κομενη την ανασα απο το τοπιο. Πολλες ωρες ακομα και τωρα μου φαινεται απιστευτο που δεν βαρεθηκα αλλά με καποιον μαγικο τροπο περασανε.

Δεν θα τα καταφερνα χωρις την γυναικα μου , της αξιζει ο μισος αγωνας τουλαχιστον , εμεινε ξυπνια ολον τον αγωνα με την εγνοια μου , καθε 5 χλμ με περιμενε με ετοιμο φαγητο ρουχα νερο και οτι αλλη απαιτηση ειχα ή σκαρφιζομουν εκεινη την ωρα .Με στηριξε ψυχολογικα με το προβλημα του ποδιου μου , πιστευω οτι στεναχωρηθηκε το ιδιο και ισως πιο πολυ οταν της το ειπα και ειδε την απογοητευση μου , ομως συνεχισε σαν να μην το ειχε ακουσει, σε καθε κοντρολ με παροτρυνε να συνεχισω και μου εδινε κουραγιο γελαστη και προθυμη παρα την κουραση της και την αγωνια της για εμενα .

Το αχτυπητο team!

Να ευχαριστησω τον φιλο μου τον Γιωργο που ειχε συνεχη επικοινωνια με την γυναικα μου και την συμβουλευε τι να με ταισει τι ρουχα να μου δωσει τι να κανει για το γονατο μου.Επισης η συμβολη του ηταν καιρια και το διαστημα πριν τον αγωνα με συμβουλες επι παντος θεματος.

Τους προπονητες μου Αλεξανδρο Δημητριαδη και Νικο Δημητριαδη απο το myathlete, εφτασα στην εκκινηση προεταομασμενος για μεγαλα πραγματα αλλα η τυχη δεν βοηθησε , δεν πειραζει εγω γνωριζω τι μποροσυα να εχω πετυχει με την προπονηση που μου βγαζανε.

Τον Κο Φωτη Γρηγορατο και την ομαδα του που τις τελευταιες εβδομαδες πριν τον αγωνα με αναλαβανε ωστε να ειμαι σε αριστη κατασταση .

Καi τελος να ευχαριστησουμε την διοργανωση κι ολα τα κοντρολ που μας παρειχαν οτι χρειαζοταν για τον αγωνα παντα με μια καλη κουβεντα (μας ειπαν γελωντας οτι θα μας φαν τα αγριογουρουνα στον Ταυγετο χαχαχαχαχαχαχαχ)  και χαμογελο και φωνες ενθαρρυνσης 
ακομα και τις προχωρημενες ωρες!

 

Να αναφερω για πλακα τι καταναλωσα : 8 ρυζογαλα , 1 κιλο μελομακαρονα (μεσα στα ρυζογαλα)  , 2 λιτρα κρεατοσουπα με κους κους , 4-5 μπανανες , 2 τοστ , 1 μεριδα γλυκοπατατες , 1 μεριδα πατζαρια , 1 μεριδα μακαρονια, πολυ νερο ,ισοτονικο και λιγα τσιπς και κρακερακια στα κοντρολ.Οχι και λιγα , αλλα δεν πεινασα ουτε βαρυνα στην διαδρομη , αρα εφαγα οτι χρειαζοταν!

Να αναφερω οτι ο πρωτος εκανε 12 ωρες και κατι ψιλα!!!!! Νταξ........θα μπορουσα να σκεφτω που πας ρε Καραμητρο αλλα δεν ειναι ετσι , ο καθενας κανει τον δικο του αγωνα με τις δικες του παραμετρους και στοχους , ομως ο χρονος αυτος οπως και αλλων που κανανε 15-16-17 ωρες ηταν απιθανος.

 

Παω  για Σπαρταθλο ? δεν ξερω ,  αλλα δεν πειραζει μετα απο αυτο νομιζω οτι μπορω να τα καταφερω οπουδηποτε !

Υ,Γ Τελικα ο πονος στο γονατο ειναι λαγοκνημιαια τανια , ευτυχως που δεν ειναι κατι πιο σοβαρο ή μη αναστρεψιμο ! Συνεχιζουμε λοιπον ......