ΑΘΑΝΑΤΟΙ 2022 ή οπως εξελιχθηκε ΠΣΤ (Περιπατητικος Συλλογος Ταυγετου)

ΑΘΑΝΑΤΟΙ 2022 ή  οπως εξελιχθηκε σε  ΠΣΤ (Περιπατητικος Συλλογος Ταυγετου)       

Όταν τελειωσα το κειμενο για τον Ευχιδα τον Μαιο ειχα αναφερει

 

Παμε για τους Αθανατους …… να μαι λοιπον τερματισας και στους Αθανατους .Ομως πως ξετυλιχτηκε η ιστορια?

Ας παμε να δουμε.

Ολο τον Μαιο Ιουνιο και Ιουλιο λογω δουλειας και διακοπων οι προπονησεις ηταν ατακτες και τυπικες , δεν σημαινει ότι δεν εκανα τπτ αλλα εγραψα 21 προπονησεις σε 44 ωρες με 280 χλμ και 4500 μ υψομετρικα.

Τον Αυγουστο όμως τα κεφαλακια μπηκαν κατω γιατι ηξερα ότι με κλανιες δεν βαφεις αυγα και μπηκα σε προπονητικο mood με σκοπο να μην χασω ουτε μια προπονηση , το οποιο σημαινε 4 προπονησεις την εβδομαδα εκ των οποιων 2 lr με σταδιακη αυξηση των χλμ εως τα 30 κμ και τελικα απο 70 εως 80 χλμ ανα εβδομαδα .Σαν νουμερα σε σχεση με το πρηγουμενο τριμηνο 46 προπονησεις σε 86 ωρες 670 χλμ με 11000 υψομετρικα ,πολύ προπονηση για εμενα .

Τα Lr ηταν αποκλειστικα αναβαση Υμηττου  απο το κεντρο της Καισαριανης μεχρι οσο χρειαζοταν για συμπληρωθουν τα απαραιτητα χλμ , τις τελευταιες εβδομαδες εφτανα μεχρι τα ρανταρ

Δεν μπορω να πω οτι ηταν ευχαριστο , θα ελεγα οτι το εβρισκα βαρετο , επισης μια προπονηση 30 χλμ με 800-900 υψομετρικα για εμενα σημαινε τρεξιμο 4 ωρες περιπου συν αλλη μια ωρα μιαμιση  να ετοιμαστω πριν φυγω  και να κανω οτι χρειαζεται οταν επιστρεψω (φαγητο μπανιο διατασεις κλπ) μας εκανε συνολο 5-5,30 ωρες .... και Σαββατο και Κυριακη , αν δεν ξεκινουσα πριν τις 6 τοτε η μερα πηγαινε στραφι αν συνυπολογισουμε και την κουραση μετα .Το καλο  βεβαια ειναι οτι οσο περναγαν οι μερες τοσο πιο ευκολο ηταν το ολο εγχειρημα , οι μεσοι σφυγμοι πεφτανε και ο ρυθμος εμενε σταθερος ή καλυτερευε , οποτε αυτα τα καλα σημαδια μου διναν κουραγιο να συνεχισω.

Συν τοις αλλοις εκανα μια επιτυχη προσπαθεια να χασω κιλα και ετσι απο τα 93 κιλα που εκκινησα τον Μαιο στον Ευχιδα καταφερα να χασω κοβοντας ζαχαρη και αλευρα 6 κιλα και ετσι την ημερα του αγωνα ημουν 87 κιλα!!!

Ο αρχικος σκοπος ηταν να παρω προκριση για Σπαρταθλο αλλα μολις ειδα το χρονικο οριο που ηταν 17 ωρες και αφου εκανα και την διαδρομη το καλοκαιρι με το αυτοκινητο καταλαβα ότι δεν υπηρχε περιπτωση να τα καταφερω.Οποτε ο στοχος εγινε κατ αρχην να τερματισω και κατά δευτερον να κανω οσο πιο καλο χρονο μπορουσα χωρις να διαλυθω.

Οι μερες του δρομου πλησιαζαν και αρχισαν αλλες εγνοιες , ποιος θα μου κανει υποστηριξη τι θα φαω τι θα φορεσω τι καιρο θα κανει , αν θα ειμαι οκ με την προπονηση που εχω κανει . κλπ κλασσικες ερωτησεις για αρχαριους υπερμαραθωνοδρομους.Κοιτουσα κάθε μερα τα υψομετρικα εκανα υπολογισμους και οσο περναγε ο καιρος μου βγαινανε .Ημουν σχεδον σιγουρος ότι με την προπονηση που ειχα κανει εκτος απροοπτου θα τερματιζα τον αγωνα.

Οποτε το μυαλο μου πλεον ηταν στην προετοιμασια τα logistics που λεμε στα Ελληνικα.Τι θα φαω ,που θα το φαω ,ποσο θα φαω ,που θα πιω ,ποσο θα πιω, που θα αλλαξω παπουτσια, που θα αλλαξω καλτσες και ρουχα .Τα χα βαλει όλα σε κουτακια στο μυαλο μου και το πιο μεγαλο κουτακι ηταν ο ρυθμος .Βασει τον υπολογισμων με ρυθμο 10 και κατι ψιλα τερματιζα εντος οριου.Πολυ χαλαρο  , αλλα όταν μιλαμε για τετοιες αποστασεις ποτε δεν ξερεις.Η στρατηγικη μου ηταν να μην παρασυρθω στην αρχη από τον ρυθμο των αλλων και να παω στο οριο του ξεκουραστου ρυθμου μου μεχρι την 1^η μεγαλη ανηφορα η οποια ξεκιναγε στο 37 χλμ.Μετα μεχρι το ξεκορφισμα στα επομενα 15 χλμ οπου μπορουσα θα ετρεχα και οπου κουραζομουν θα περπαταγα , στο βαθος του μυαλου μου ηταν η ανηφορα των 27 χλμ από την Σπαρτη εως το περιπτερο με τα υψομετρικα 1000 μετρα.Μετα ακολουθουσε σχεδον μονο κατηφορα για την Καλαματα .Στην Σπαρτη στο 80 θα αλλαζα εκτος από ρουχα για το κρυο και παπουτσια βαζοντας ένα ζευγαρι πιο ελαφρυα για να αντιμετωπισω την ανηφορα.

 

Με αυτά κατά νου εφτασε η μερα του αγωνα φορτωσα το αυτοκινητο με ψυγειο το οποιο ειχε μεσα  10 ρυζογαλα , 4 τοστ 4 σαντουιτς , εκτος ψυγειου ειχα  2 λιτρα κρεατοσουπα με κους κους σε θερμος και σε ένα ταπερ μακαρονια , γλυκοπαπατες και παντζαρια.  Επισης ειχα καβατζα και ένα κουτι με ένα κιλο μελομακαρονα !

 

Φτασαμε με την γυναικα μου που θα μου εκανε υποστηριξη στην Τριπολη .Γιορτινο το κλιμα φανταστικη ημερα πολλοι δρομεις ! Παραλαβαμε την πολύ ομορφη εμφανιση με αναφορα στις πολεις της Μικρας Ασιας καθως ο αγωνας ηταν αφιερωμενος στα 100 χρονια από την Μικρασιατικη καταστροφη , σημαιουλα για το ιχ ,νουμερα για φανελλα  οπου αναφεροταν μια πολη της Μικαρας Ασιας , εγω ειχα το νουμερο 115 και αναφορα στην πολη Σωμα (μια πολη στην Μαγνησια της  δυτ Μικρα  Ασια που ειχε ορυχεια ) και για το ιχ .

Συναντησα και τον φιλο μου τον Πανο που μεχρι τοτε ειχαμε επικοινωνια μονο μεσω Fb αλλα μου εκανε την τιμη να ερθει στην εκκινηση και τον ευχαριστω πολύ

Το 1ο αγαλμα του Θεοδωρου Κολοκτρωνη 

Με τον φιλο μου Πανο 

 

Να σημειωσω οτι κατα την αποψη μου το να φτασει καποιος στην εκκινηση ενος τετοιου αγωνα ειναι απο μονο του πολυ μεγαλη επιτυχια .Το να φτασεις εκει σημαινει απειρες ωρες προπονησης κουρασης προσωπικων θυσιων και  επιπλεον χρειαζεται και τυχη , να μην αρρωστησεις, να μην τραυματιστεις κλπ κλπ , δεν ηθελα ουτε για πλακα πχ να σκεφτω οτι μετα απο 3-4 μηνες προπονησης δεν θα πηγαινα  στον αγωνα επειδη επαθα covid,  γριππη , με τσιμπησε ενας μυς κλπ κλπ  .Το να εκκινησεις ειναι πολυ σημαντικο, το να τερματισεις ειναι αλλου παπα ευαγγελιο

 

 

Με καποιους απο τους 121 εκκινησαντες για τα 140 χλμ 

 

Στις 2 το μεσημερι εδοθει η εκκινηση ο καιρος ηταν φανταστικος για τρεξιμο , ξεχυθηκαμε στους δρομους της Τριπολης για 2 χλμ και μετα βγηκαμε στα λιβαδια, ο δρομος ηταν ευκολος ημουν ξεκουρσατος και προσπαθουσα να μην παρασυρθω από τον ρυθμο των αλλων , όλα ηταν υπο ελεγχο και βρεθηκα στο τελος των δρομεων σχεδον αλλα εξαιρετικα ξεκουραστος, με χαμηλους σφυγμους και πολύ ανεση.

Αψογο στυλ 1

Αψογο στυλ 2

Ηξερα ότι επρεπε να κρατηθω , ουτως η αλλως ο ρυθμος ηταν  πολύ καλος σχεδον κατω από 7 λεπτα ανα χμ μεχρι το37 χλμ που ηταν το πρωτο μεγαλο κοντρολ στις πηγες του Ευρωτα .Μεχρι εκεινη την στιγμη ειχε κατι ψευτοανηφορες οπου περασα αρκετους που ειχαν σκασει.Στο βαθος πλεον στις πλαγιες του βουνου φαινοταν ο Λογκανικος και ακομα πιο μακρυα αλλα πολύ μακρυα η κορυφη του Ταυγετου , εκει που επρεπε να φτασω μεσα στο βραδυ.

Φανταστικη ημερα και φυση !

 

Στην πλαγια ο Λογκανικος.

 

Μετα τον Ευρωτα αρχισε το σοβαρον του θεματος , ανηφορα 15 χλμ , οπου μπορουσα ετρεχα και οπου εβλεπα ότι ζοριζομουν περπατουσα , δεν ηθελα να σκασω και ενοιωθα εξαιρετικα ξεκουραστος αν και ειχα ηδη στα ποδια μου φτανοντας στην κορφη της ανηφορας στο Γεωργιτσι  52 χλμ.Ειχα κανει μεχρι τοτε  6,30 ωρες , αρκετα καλα για την ανηφορα που καναμε .Ειχε ηδη νυχτωσει η θερμοκρασια ηταν εξαιρετικη  και στο Γεωργιτσι ειχε και γιορτη τσιπουρου και γινοταν ο χαμος 😊 .

Καπου κοντα στο Γεωργιτσι 

Γεματος ενεργεια και χαρα νοιωθοντας  εξαιρετικα ετοιμαστηκα για την κατηφορα μεχρι της Σπαρτη με σκοπο να εξαργυρωσω και την διαχειριση των  δυναμεων μεχρι τοτε , ειπαμε δεν πηγαινα για τις 17 ωρες αλλα ουτε για τις 24 , ειχα προπονηθει ενοιωθα δυνατος ειχα φαει  καλα σε ολη την διαρκεια μεχρι το Γεωργιτσι , ρυζογαλα σουπα γλυκοπατατες σαντουιτς , η υδροδοσια μου αν κρινω από τον ρυθμο ανακουθισης πηγαινε εξαιρετικα καλα , δεν ειχα αφυδατωθει και παρολη την δροσια επινα παντα νερο σε ολους τους σταθμους.

ΟΜΩΣ …… ηρθε η κατραπακια , στα πρωτα χλμ της κατηφορας αρχισε το αριστερο γονατο ιδιως στις αριστερες στροφες να ενοχλει , αλαφρα στην αρχη αλλα οσο περναγε η ωρα ο πονος γινοταν εντονος .Δεν το πιστευα .. αλλαξα τροπο τρεξιματος , αλλαξα βηματισμο , εκοβα τις κατηφορες διαγωνια να κανω πιο πολύ ευθεια , τιποτα δεν βοηθουσε .Η πρωτη αντιδραση ηταν θυμος αρχισα να βριζω το γονατο και να μιλαω στον εαυτο μου λεγοντας παμε δεν είναι τιποτα θα περασει , καντηλιαζα το γονατο και μετα το παρακαλαουσα λες και ειχε ψυχη «παμε , προχωρα παρε τα βηματα παρε ρυθμο παρε την κινηση μην με πουλησεις ….» τιποτα αυτό , οσο η κατηφορα ητα εντονη με ενοχλουσε ολο και πιο πολύ.Στο μυαλο μου αρχισαν να μπαινουν σκεψεις περι εγκαταλειψης , δεν γιναται να τερματισω ετσι αν ποναω από το 70,  εχω αλλα τοσα να κανω

Ετσι με μαυρες σκεψεις θυμωμενος και σταναχωρημενος ταυτοχρονα πηγαινα προς στην Σπαρτη ,5 χλμ ριν φτασω η γυναικα μου μου πεταει από το ιχ στο δρομο ενα μπουκαλι και μου λεει πιεστο , το πινω και νομιζα ότι ηταν αλατι με νερο ,ομως ηταν Panadol .Σιγα σιγα ο πονος υποχωρησε χωρις να ξερω το γιατι και το ηθικο μου αναπτερωθηκε , ενταξει σκεφτηκα αυτό ηταν θα μου περασει τελειως .Φευ στην Σπαρτη πηγα να ανεβω στο αγαλμα για φωτο και μονο που δεν γονατισα απο τον πονο ….. αντε παλι λεω.Μου λεει η γυναικα μου ότι στο μπουκαλι ειχε παναντολ και ετσι καταλαβα τι ειχε συμβει.Ομως δεν το εβαλα κατω στις ανηφορες δεν με πονουσε και τωρα ειχα την τελευταια και πιο μεγαλη ανηφορα του αγωνα , την αναβαση στο Μυστρα και ακολουθως στο περιπτερο.Αλλαξα παπουτσια μηπως με βοηθουσε η αλλαγη αλλα το ειχα και στο προγραμμα σε εκεινο το σημειο όπως προειπα.Απο τα νευρα μου εκανα ένα μεγαλο λαθος … δεν αλλαξα καλτσες .

στην Σπαρτη στο 2ο αγαλμα του Λεωνιδα , wannabe Σπαρταθλητης 

Ξεκινησα για τον Παλαιολογο και ο συνδυασμος παναντολ και ανηφορας με αναζοωγονησε, πηγαινα παλι καλα χωρις να ποναω και το ηθικο αναπτερωθηκε, το ιδιο και στις ανηφορες του Μυστρα παρολο που οι κλισεις ηταν πολύ μεγαλες .

Το 2ο αγαλμα του Κωνσταντινου Παλιαολογου

Φτανοντας στην Τρυπη όμως και καθως ειχε 1-2 χλμ κατηφορας ο πονος επανηλθε εντονοτερος και δεν μπορουσα καν να τρεξω , περπατουσα πλεον και στις κατηφορες …. Ευτυχως στον Καιαδα ο δρομος εγινε παλι ανηφορικος και ο πονος υποχωρησε.

Τι μαγεια ηταν αυτή η διαδρομη , ηταν μαυρη νυχτα εκλεισα τον φακο μου και τα αστερια φωτιζαν το δρομο,   ειχε απολυτη ησυχια ακουγα τα παντα , από νυχτοπουλια μεχρι τσακαλια και κατολισθησεις !   

Εκει καταφερα παλι να τρεξω για λιγο αλλα το προχωρημενον της ωρας και μια ψιλοσουρα συν μια νυστα με εφεραν να κανω οκταρια επι του δρομου.Κλειναν τα ματια μου για 5 δευτερα,  πηγαινα στην δεξια ή αριστερη μερια του δρομου αναλογως την μερια που ημουν , μετα  ξυπνουσα ξαναισιωνα , μπορω να πω οτι ημουν σε μια κατασταση νιρβανας για λιγα χλμ.

Με αυτα και με αυτα φτανω στο κοντρολ της Παναγιτσας οπου με πληροφορουν οτι το διασελο ειναι στα 5 χλμ ... αρα η κατηφορα δεν ειναι 20χλμ οπως νομιζα αλλα 35 , χαρηκα για το τελος της ανηφορας αλλα η κατηφορα πλεον με τρομοκρατουσε λογω γονατου.

Στην Παναγιτσα ηπια και το καλυτερο φασκομηλο που εχω πιει στην ζωη μου (το οποιο το μαζευε ο κοντρολιερης καθε χρονο απο την περιοχη πριν ή μετα το κοντρολ).

 

Αφιξη μετα απο 5 χλμ στο διασελο ολιγολεπτη αναπαυση φαι και ξεκινημα για την Καλαματα , ακομα ηταν βραδυ.

Οπως σε καθε κοντρολ μετα την ζημια ακομα και ενα λεπτο σταματημα εκανε το ποδι να κλειδωνει και η κατηφορα μεχρι να παρει την κινηση το ποδι ηταν μαρτυρικη , πηρα 2 παναντολ και μεχρι να με πιασουν ο πονος ηταν τοσος που ουσιαστικα δεν ετρεχα αλλα εσερνα το αριστερο  μου ποδι.

Μετα απο λιγη ωρα το παυσιπονο εκανε δουλεια και προσπαθουσα να ειμαι κατω απο 9λεπτα /χλμ , ηταν επιπονο  αλλα εφικτο.

Στον  Λαδα στο 118 χλμ 

Η διαδρομη ηταν μεγαλειωδης η ομορφια ηταν απιστευτη , τι ομορφα βουνα , χαραδρες χωρια σκαρφαλωμενα στις πετρες .... χαρμα οφθαλμων .

Καπου μεταξυ Λαδα και Καρβελιου

Απιθανος δρομος ,ολο γκρεμους και αναρωτιομουν ποσο δυσκολο ηταν να ανοιχτει αυτη η διαδρομη αλλα και ποσο δυσκολο και συναμα μαγικο να πας απο την Σπαρτη στην Καλαματα και αναποδα απο αυτον τον δρομο.

Για 15 χλμ καταφερα να ψευτοτρεχω κοντα στο 9λ/χμ  , παρακολουθουσα το ρολοι και ηξερα οτι δεν χανω τον τερματισμο ουτε περπατωντας .Στο 122 το ποδι παρεδωσε το πνευμα και πλεον δεν μποσρουσα να τρεξω , ολη η διαδρομη μεχρι την Καλαματα εγινε περπατωντας .

Κουτσαινοντας στην τελευταια  ανηφορα 

Η τελευταια ανηφορα.

Η τελευταια ανηφορα δεν με πτοησε και η κατακτηση της περπατωντας μου χαρισε την πανεμορφη θεα της Καλαματας, μεναν πλεον 10 χλμ .

Θαλαττα θαλαττα 

Βρηκα ενα σκουποξυλο μπας και με βοηθησει σαν μπαστουνι να τρεξω , αλλα ουτε ετσι καταφερα κατι , οποτε σαν τον Σαλβατορε στο ονομα του Ροδου εφτασα στην πανεμορφη πλατεια της Καλαματας .

Τελευταιο αγαλμα!

Τερματισμος 142 χλμ 

Τερματισα προτελευταιος  σε 22 ωρες και 45 λεπτα , πολυ καλα σε σχεση με το προβλημα που κουβαλαγα απο το 70 και ικανοποιημενος  γιατι υπηρχε και η  πιθανοτητα να εγκαταλειψω καθως δεν ηξερα πως θα εξελιχθει η κατασταση.  

Περιττο να πω οτι την υπολοιπη ημερα και την αλλη δεν μπορουσα καν να περπατησω οχι απο την κουραση αλλα απο τον πονο στο γονατο.Επισης πληρωσα το μεγαλο λαθος να μην αλλαξω καλτσες με κατι μεγαλοπρεπεις  φουσκαλες μεγεθους φασολιου γιγαντα στις φτερνες και αντιστοιχου μεγεθους στα πελματα .

Η απονομη ηταν ωραια , περιμεναν ολοι ακομα και οι πρωτοι εμας τους τελευταιους να παρουμε  τα βραβεια .Παραλαβαμε μεταλιο , βραβειο (πολυ ομορφο) και επαινο.

Απονομες 

Σκεψεις επι του εγχειρηματος :

Χωρις υποστηριξη δεν θα τα καταφερνα ιδιως στην κατασταση μου, ακομα και χωρις το προβλημα η υποστηριξη ειναι πολυ σημαντικη , σε καθε κοντρολ ξοδεψα ελαχιστο χρονο , τα ειχα ολα ετοιμα ειτε ηταν στεγνα ρουχα ειτε ηταν σουπα ειτε καποιο φαγωσιμο.

Συνολικα ο χαμενος χρονος μου ηταν 1 ωρα και 15 λεπτα στα 25 κοντρολ . λιγοτερο απο 3 λεπτα σε καθε κοντρολ , πολυ καλα για εμενα.

Ειμαι πλεονεκτης θα πειτε αλλα τελικα αν δεν ειχα  το ποδι θα εκανα πολυ καλυτερο χρονο , ενοιωθα  σε αριστη κατασταση ειχα τον πληρη ελεγχο οσον μπορουσα (ρυθμου αναπνοων φαγητου επιλογης τρεξιμο ή περπατημα) εκει που μπορουσα να μαζεψω χρονο  δεν τα καταφερα , εγτασα στον τερματισμο χωρις να εχω πιαστει χωρις να νοιωσω κουραση.Εισαι  βλακας θα πειτε,  τερματισες 142 χλμ τι ψαχνεσαι , οχι δεν ειναι ετσι για εμενα , παντα θα σκεφτομαι τι θα γινοταν αν ημουνα καλα , μονο στα τελευταια 35 χλμ ο ρυθμος μου ηταν 11.21 m/km ενω ευκολα θα μποιρυσε να ηταν κοντα στο 8-8.30 min/km , συνολο χαμενου χρονου κοντα στην μιαμιση ωρα .....και αν βαλω και τις πρηγουμενες κατηφορες πιστευω θα ημουν 2,30 ωρες πιο γρηγορος .

Στις επομενες φωτο φαινεται το αποτελεσμα του πονου στο γονατο στο αριστερο παπουτσι!

 

Το βραδυ και το κρυο με βοηθαν στο τρεξιμο,  νοιωθω καλυτερα απο το πρωι σιγουρα παιζουν ρολο οι χαμηλες θερμοκρασιες , νομιζω οτι ισχυει για ολους αυτο

Αναρωτιεμαι πως περασε τοση ωρα , τα πρωτα 30-40 χλμ ψευτοακουγα μουσικη και Podcast μετα δεν μπορουσα,  εμεινα με τις σκεψεις μου ,τα αστερια ,  τους υπολογισμους μου  ,τα καντηλια στο γονατο μου, τους ηχους της νυχτας και το πρωι με κομενη την ανασα απο το τοπιο. Πολλες ωρες ακομα και τωρα μου φαινεται απιστευτο που δεν βαρεθηκα αλλά με καποιον μαγικο τροπο περασανε.

Δεν θα τα καταφερνα χωρις την γυναικα μου , της αξιζει ο μισος αγωνας τουλαχιστον , εμεινε ξυπνια ολον τον αγωνα με την εγνοια μου , καθε 5 χλμ με περιμενε με ετοιμο φαγητο ρουχα νερο και οτι αλλη απαιτηση ειχα ή σκαρφιζομουν εκεινη την ωρα .Με στηριξε ψυχολογικα με το προβλημα του ποδιου μου , πιστευω οτι στεναχωρηθηκε το ιδιο και ισως πιο πολυ οταν της το ειπα και ειδε την απογοητευση μου , ομως συνεχισε σαν να μην το ειχε ακουσει, σε καθε κοντρολ με παροτρυνε να συνεχισω και μου εδινε κουραγιο γελαστη και προθυμη παρα την κουραση της και την αγωνια της για εμενα .

Το αχτυπητο team!

Να ευχαριστησω τον φιλο μου τον Γιωργο που ειχε συνεχη επικοινωνια με την γυναικα μου και την συμβουλευε τι να με ταισει τι ρουχα να μου δωσει τι να κανει για το γονατο μου.Επισης η συμβολη του ηταν καιρια και το διαστημα πριν τον αγωνα με συμβουλες επι παντος θεματος.

Τους προπονητες μου Αλεξανδρο Δημητριαδη και Νικο Δημητριαδη απο το myathlete, εφτασα στην εκκινηση προεταομασμενος για μεγαλα πραγματα αλλα η τυχη δεν βοηθησε , δεν πειραζει εγω γνωριζω τι μποροσυα να εχω πετυχει με την προπονηση που μου βγαζανε.

Τον Κο Φωτη Γρηγορατο και την ομαδα του που τις τελευταιες εβδομαδες πριν τον αγωνα με αναλαβανε ωστε να ειμαι σε αριστη κατασταση .

Καi τελος να ευχαριστησουμε την διοργανωση κι ολα τα κοντρολ που μας παρειχαν οτι χρειαζοταν για τον αγωνα παντα με μια καλη κουβεντα (μας ειπαν γελωντας οτι θα μας φαν τα αγριογουρουνα στον Ταυγετο χαχαχαχαχαχαχαχ)  και χαμογελο και φωνες ενθαρρυνσης 
ακομα και τις προχωρημενες ωρες!

 

Να αναφερω για πλακα τι καταναλωσα : 8 ρυζογαλα , 1 κιλο μελομακαρονα (μεσα στα ρυζογαλα)  , 2 λιτρα κρεατοσουπα με κους κους , 4-5 μπανανες , 2 τοστ , 1 μεριδα γλυκοπατατες , 1 μεριδα πατζαρια , 1 μεριδα μακαρονια, πολυ νερο ,ισοτονικο και λιγα τσιπς και κρακερακια στα κοντρολ.Οχι και λιγα , αλλα δεν πεινασα ουτε βαρυνα στην διαδρομη , αρα εφαγα οτι χρειαζοταν!

Να αναφερω οτι ο πρωτος εκανε 12 ωρες και κατι ψιλα!!!!! Νταξ........θα μπορουσα να σκεφτω που πας ρε Καραμητρο αλλα δεν ειναι ετσι , ο καθενας κανει τον δικο του αγωνα με τις δικες του παραμετρους και στοχους , ομως ο χρονος αυτος οπως και αλλων που κανανε 15-16-17 ωρες ηταν απιθανος.

 

Παω  για Σπαρταθλο ? δεν ξερω ,  αλλα δεν πειραζει μετα απο αυτο νομιζω οτι μπορω να τα καταφερω οπουδηποτε !

Υ,Γ Τελικα ο πονος στο γονατο ειναι λαγοκνημιαια τανια , ευτυχως που δεν ειναι κατι πιο σοβαρο ή μη αναστρεψιμο ! Συνεχιζουμε λοιπον ......